آره بارون میومد آره بارون میومد خوب یادمه، مث آخرای قصه، که آدم می ره به رویا، آره بارون میومد خوب یادمه... زیر لب زمزمه کردم، کی می تونه این دل دیوونه رو از من بگیره؟ اون قَدَر باشه که من این دل و دستش بدم و چیزی نپرسه، دیگه حرفی نمونه بعد نگاهش، آره بارون میومد خوب یادمه ... آره بارون میومد خوب یادمه یه غروب بود روی گونه هات، دو تا قطره که آخرش نگفتی بارونه یا اشک چشمات، اما فرقی هم نداره، کار از این حرفا گذشته، دیگه قلبم سر جاش نیست، آره بارون میومد خوب یادمه، آره بارون میومد خوب یادمه ... توی خوابم دیده بودم تو رو با گونه ی خیست، اونجا هم نشد بپرسم بارونه یا اشک چشمات، اونجا هم نشد بپرسم ... آره بارون میومد خوب یادمه.......... میزند باران به شیشه مثل انگشت فرشته قطره قطره رشته رشته خاطراتم همچو باران در گذار از کوهساران حاصل این بذر کشته عشق هر فرد سرشته ای دریغ از عمر رفته سوز و سودای گذشته ای دریغ از عمر رفته سوز و سودای گذشته میزند باران به شیشه مثل انگشت فرشته قطره قطره رشته رشته
خیلی سال پیش،
| |
